Pałac Ślubów

    Stoi przy ulicy Gumniskiej pod numerem 30 obiekt niewielki wprawdzie, lecz niezwykłej urody. Zna go wielu tarnowian młodszego, a nawet średniego pokolenia, jako że od dwudziestu lat pełni rolę miejskiego Pałacu Ślubów.

Jest to dawny neogotycki pałacyk fabrykancki, który zarówno kształtem jak i architektonicznym wystrojem bliski jest bardzo popularnym u nas w drugiej połowie XIX i w początkach XX wieku kreacjom architektonicznym w duchu "gotyku" angielskiego w jego romantycznym wydaniu. Obiekt to w całości murowany, o tynkowanych ścianach, parterowy, ale podpiwniczony, zbudowany na planie prostokąta, z dwoma bocznymi ryzalitami od frontu i ośmioboczną narożną wieżyczką od wschodu. Jego "gotyckość" wyrażona została w zastosowaniu ostrych łuków otworów wejściowych i okiennych, wieńczących ściany krenelaży, schodkowych szczycików i arkadowych fryzów. Wystrój jego dopełnia "gotycka" stolarka i takież terakotowe elementy zdobnicze.

O początkach, a nawet późniejszych losach pałacyku-willi przy ulicy Gumniskiej nic zgoła nie wiemy. Domyślamy się tylko, iż zbudowano go około 1880 roku dla J. Goldmana, właściciela znajdującej się do niedawna opodal kaflarni. Zaprojektował go przypuszczalnie Karol Polityński (1846-1887), jeden z najwybitniejszych architektów Tarnowa drugiej połowy XIX wieku, twórca tak znaczących w krajobrazie miasta obiektów jak niegdysiejsza Szkoła Wydziałowa przy ulicy M. Kopernika, neorenesansowy budynek Komunalnej (Tarnowskiej) Kasy Oszczędności przy Wałowej 10 i kamienica Hausera przy Krakowskiej 19, obecna siedziba Urzędu Gminy Tarnów.

Powrót