Łaźnia Żydowska - Mykwa
Pierwszy budynek łaźni żydowskiej mieścił się koło najstarszej
synagogi miasta. Pod koniec XIX wieku była to już taka rudera, że nie 
nadawała
się nawet do remontu. Przez pewien czas funkcjonowała łaźnia przy ul.
Fortecznej. Teren pod nową łaźnię
wykupiono w 1899 roku. Projektantem budynku był prawdopodobnie Szczęsny
Zaremba lub inżynierowie F. Hackbail i M. Mikoś. Styl budynku jest dość
egzotyczny - mauretański. W 1902 roku była już czynna, a już w 1904 roku
donoszono, że budynek się wali. Łaźnia zbudowana została niedbale, a Żydzi
niezbyt czuwali nad konserwacją sprzętu.
Podczas II wojny
światowej łaźnia służyła do dezynfekcji i kąpieli tarnowskich Żydów
przed wywozem ich do do obozów zagłady. W tym budynku wieczorem 13 czerwca
1940 roku zamknęli Niemcy 753 mężczyzn przywleczonych z tarnowskiego więzienia.
Byli wśród nich i tarnowscy Żydzi: dr Emil Wider - adwokat, dr Icchak
Holcer, 
dr Maksymilian Rozenbusz - dyrektor liceum hebrajskiego, Jakow
Szwarc - przemysłowiec, a
także znany geograf żydowskiego pochodzenia, autor monografii o Tarnowie
(1931 r.) - Zdzisław Simche, który przeszedł na katolicyzm kilka lat wcześniej.
Rankiem dnia następnego przepędzono ich na dworzec towarowy i stąd
trafili do KL Auschwitz-Birkenau.
Pomnik stojący naprzeciw łaźni, oraz obecna nazwa placu (Więźniów Oświęcimia) upamiętniają tę tragiczną historię. Po wojnie przez szereg lat służyła jako łaźnia miejska (tzw. zakład balneologiczny), a od 1996 roku jako centrum handlowe.
